Parabel

De eerste heb ik alweer gehoord: de bladblazer. Het meest overbodige en hinderlijke hulpmiddel dat aan het menselijke brein is ontsproten. Alhoewel ik bij nader inzien betwijfel of er een brein te pas is gekomen aan de ontwikkeling van een dergelijk misbaksel. Een machine die blaadjes van je eigen stoep naar die van anderen verplaatst. Mensen, wat is er mis met een hark? Een tijdje geleden zat ik aan tafel met een directeur van een middelgroot bedrijf. Het gesprek ging niet over tuingereedschap, maar over medewerkers die zonder hekjes en vallijnen aan het werk waren op een hellend dak. De man leefde zich uit. Wars van enige redelijkheid en inleving, sloeg hij verbaal en onbeargumenteerd om zich heen. Nu wordt de wet van de zwaartekracht niet opgeheven door de Arbowet, maar in de Arbowet staan wel een paar dingetjes om vallen te voorkomen of de gevolgen ervan te reduceren. Voor de directeur gold de zwaartekracht niet, en de arbowet al helemaal niet. Als er een medewerker naar beneden zou lazeren dan was dat des medewerkers eigen schuld. Moest hij maar beter opletten. Intussen was onder het raam een lawaaierig machien opgestart, waardoor de parabel van de directeur en de bladblazer ineens glashelder op mijn netvlies verscheen. De directeur verplaatste luidruchtig een hoop lucht, slurpte energie en maakte zijn eigen problemen tot die van een ander. Precies de specificaties van de bladblazer bij het raam. Ik glimlachte vriendelijk naar de man tegenover me. Ze zeggen dat mensen op den duur op hun hond gaan lijken, maar de directeur leek zonder twijfel op zijn tuingereedschap. Hij had beter die hark kunnen houden.