Snor
Onze mooie taal wordt sleets. Peggy die tegen Sjon zegt dat hun naar de camping gaan, bijvoorbeeld. En Peggy is niet de enige. Ik constateer dat ook afdelingssecretaressen het zeggen. En medewerkers op de administratie, en kleuterjuffen. Mensen, kortom, die zich beroepsmatig met taal bezighouden. Onderwijzers die ik ooit heb moeten uitleggen, dat het woord aantal enkelvoud is, en dat ze het zoon fout hadden geleerd. Een aantal vogels is... En wat dacht u van farmerschinken in de supermarkt, in plaats van boerenham? De bilnaad verstrakt terwijl ik het opschrijf. Mensen doen vaak maar wat als het om taal gaat. Maar niet alleen om taal. Toen ik nog in het westen van het land woonde, leerde ik een heel ander verwerpelijk fenomeen kennen: de afkorting van namen. Ik werd door sommigen Ruub genoemd, of zelfs Ruubje. Esther was Es en Arnold Ar. Ab bleef geloof ik nog wel Ab. Nu ik in Friesland woon, kom ik zulke treurnis niet meer tegen. In het Noorden zeggen ze hoe het is, dus Ruben is weer Ruben. Gelukkig.
Over afkortingen gesproken. Onlangs was ik via de radio getuige van een discussie over de snorfiets. In de auto was ik al hoppend op BNR uitgekomen, een enigszins rechtsgetinte radiozender waar ik desondanks graag naar luister. De luisteraar wordt dikwijls bij de geanimeerde gesprekken betrokken. Ook dit keer. Het gesprek werd gedomineerd door mensen die een pesthekel aan een dergelijk machien hadden. De snorfiets had teveel lawaai, stonk en reed in de meeste gevallen veel te hard waardoor fietsers zich bedreigd voelden. Op een gegeven moment meldde zich telefonisch een dame die zonder enige gêne het Nederlandse volk meedeelde dat zij ook een snor had. Een moment ging het door me heen dat dat verschijnsel voornamelijk voorkwam bij vrouwen in het zuiden van Europa, maar al snel relateerde ik de opmerking aan het gespreksonderwerp. Ze bedoelde natuurlijk dat ze een snorfiets had. Geen snor. Mijn gedachten waren ineens niet meer bij de discussie. Met een glimlach besefte ik wat een dergelijke verbastering voor consequenties zou kunnen hebben.
Voor mezelf ging ik onwillekeurig na hoe mevrouw de gloednieuwe snor bij haar man introduceerde. Trots snort ze op de nieuwe aankoop naar huis en met het ding nog tussen haar benen, belt ze aan. Echtgenoot doet open. Ze zegt tegen hem dat ze een snor heeft en echtgenoot bestudeert haar gelaat. Hij ziet niks en zegt dat tegen haar. De vrouw wordt boos en zegt: 'Ik zit erop!' Waarop de man zegt: 'Dat weet ik, maar dat is toch niets nieuws?' Als hij daarna de snorfiets opmerkt, is het te laat en is het begin van de verwijdering ingetreden. Uiteindelijk zal het huwelijk worden ontbonden vanwege een snor. En incompleet taalgebruik. Zonde.
Over afkortingen gesproken. Onlangs was ik via de radio getuige van een discussie over de snorfiets. In de auto was ik al hoppend op BNR uitgekomen, een enigszins rechtsgetinte radiozender waar ik desondanks graag naar luister. De luisteraar wordt dikwijls bij de geanimeerde gesprekken betrokken. Ook dit keer. Het gesprek werd gedomineerd door mensen die een pesthekel aan een dergelijk machien hadden. De snorfiets had teveel lawaai, stonk en reed in de meeste gevallen veel te hard waardoor fietsers zich bedreigd voelden. Op een gegeven moment meldde zich telefonisch een dame die zonder enige gêne het Nederlandse volk meedeelde dat zij ook een snor had. Een moment ging het door me heen dat dat verschijnsel voornamelijk voorkwam bij vrouwen in het zuiden van Europa, maar al snel relateerde ik de opmerking aan het gespreksonderwerp. Ze bedoelde natuurlijk dat ze een snorfiets had. Geen snor. Mijn gedachten waren ineens niet meer bij de discussie. Met een glimlach besefte ik wat een dergelijke verbastering voor consequenties zou kunnen hebben.
Voor mezelf ging ik onwillekeurig na hoe mevrouw de gloednieuwe snor bij haar man introduceerde. Trots snort ze op de nieuwe aankoop naar huis en met het ding nog tussen haar benen, belt ze aan. Echtgenoot doet open. Ze zegt tegen hem dat ze een snor heeft en echtgenoot bestudeert haar gelaat. Hij ziet niks en zegt dat tegen haar. De vrouw wordt boos en zegt: 'Ik zit erop!' Waarop de man zegt: 'Dat weet ik, maar dat is toch niets nieuws?' Als hij daarna de snorfiets opmerkt, is het te laat en is het begin van de verwijdering ingetreden. Uiteindelijk zal het huwelijk worden ontbonden vanwege een snor. En incompleet taalgebruik. Zonde.
Reacties
Een reactie posten