Jezus

Op de bladzijde van de allerlaatste dag van 2013 op onze scheurkalender trof ik een verhandeling aan over het geven van de naam Jezus aan pasgeboren jongetjes. Daar waar ze er in landen met Iberisch taalgebruik geen problemen mee hebben, schijnt volgens de schrijver in kwestie Jezus als voornaam in ons landje te heilig te zijn om een kind ermee op te zadelen. Maar is dat wel zo? In 1900 had meer dan 90% van Neerlands bevolking de christelijke overtuiging. Dat waren een heleboel mensen die tegen wil en dank geloofden dat de Messias zou terugkeren op aarde. Hij kwam niet en dus maakte zich een diepe teleurstelling meester van de gelovigen, die er geleidelijk in resulteerde dat het percentage van Nederlandse kerkgangers afnam tot het huidige verwaarloosbare restant. Kerken liepen leeg, de lijsten van ingeschrevenen werden korter en korter. Dus hoezo te heilig? Jezus was ten hemelvaart gestegen en bleef lekker bij papa. En binnen die context wordt er nu, 2014, een baby geboren. De trotse vader gaat naar het gemeentehuis en deelt mee dat Jezus is geboren. In plaats van vreugde, blijdschap, gezang, een nieuw kerstfeest, weigert de gemeente de inschrijving. Jezus mag niet. Quinten mag wel; of Rolex of Nor of Rembrandt of Goud of Maikul. Zelfs Adolf mag weer sinds 2007. Maar Jezus, nee. Het is niet bij wet verboden, maar laten we het maar niet doen.


Mijn zoon heet niet Jezus. Ondanks mijn streven om bij een minderheid te horen, maak ik op uiterst fanatieke wijze deel uit van de meerderheid van Nederland door elke vorm van religie af te wijzen. Voor mezelf. Wat een ander doet is aan de ander. Jezus zou, gezien zijn geschiedenis niet passen in mijn overtuiging en dus heet zoon niet Jezus maar Piet. Oplettende lezers zullen meteen opveren om mij te wijzen op het feit dat Piet is afgeleid van Petrus en toevoegen dat Petrus en zijn opvolgers iets te maken hebben met de katholieke kerk. Goed geprobeerd en in zekere zin hebben ze gelijk, maar mijn Piet is vernoemd naar opa Piet, en opa Piet is, net als ik, athéist. Zoon Piet is een puber en wil tegenwoordig nog wel eens in strijd handelen met mijn opvattingen, bevelen, verzoeken en vragen. Ik raak dan geïrriteerd en noem hem dan ineens, zonder dat ik er erg in heb, niet meer Piet maar Jezus: ‘Jezus, schiet nu eens op!’ ‘Jezus, heb je die tafel nu nog niet afgeruimd?’ ‘Jezus, het is al twaalf uur, naar bed, en snel!’ De naamswisseling zorgt voor directe oplettendheid. Zoon luistert goed naar zijn naam Piet, maar naar Jezus vaak nog beter. Vooral als ik de klemtoon nadrukkelijk op de eerste lettergreep leg en wat harder ga praten. Jezus is al lang terug; hij is overal. Overal waar pubers wonen. Hij heet alleen anders.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Geacht schoelje

Bladblazer

Val