Bladblazer

Ik ken twee mensen. Nou, ik ken er eigenlijk wat meer, maar over hen wil ik het in dit stukje niet hebben. Van die twee mensen is de ene een vrouw en de ander een man. Ze zijn niet elkaars man en vrouw en ze kennen elkaar niet. Misschien hebben ze elkaar eens zien lopen, maar dat weet ik niet. Voor zover ik het kan overzien is hun enige band dat ik ze ken. De vrouw waar ik het eigenlijk niet over wil hebben, maar waarover dit stukje wel gaat, is iemand zonder wiens aanwezigheid de rust over de openbare ruimte neerdaalt. Als zij in de auto stapt, is iedereen blij. Het aantal negatieve zaken dat ik over deze vrouw kan opschrijven loopt in de dozijnen, maar vanwege het wereldwijde karakter van het medium waarop ik deze column publiceer en de kans dat iemand de vrouw herkent aan de hand van een hier omschreven specifieke eigenschap, zal ik mij slechts uitdrukken in algemeenheden. Ik moet er maar geen schandpaal van maken. Desalniettemin lult mevrouw vergif over hen die haar niet bevallen, werkt ze niet en voedt ze haar kinderen niet op. Ze zuigt alle energie uit je weg en gottegottegot wat is ze lelijk van dichtbij (en van veraf). Ik weet niet of ik een dergelijk woord mag gebruiken voor het definiëren van een levend wezen, maar deze mevrouw is overbodig. De man van mijn verhaal is verre van overbodig. Hij heeft een leuke baan, een begerenswaardige vrouw, een stel leuke, welopgevoede kinderen. Hij woont in een mooi huis en hij heeft, godbetert, een bladblazer. Nog even los van de discussie of het erg is dat je blaadjes in de tuin hebt, maar een bladblazer is toch wel de schandelijkste uitvinding van de afgelopen vijftig jaar. Het dient als vervanging van de hark, maakt een kolereherrie, gebruikt een hoop brandstof en blaast blaadjes uit je eigen tuin naar de buren. De hark was schijnbaar teveel werk. Je werd er moe van. Maar na een middagje bladblazen stapt de man in zijn lease-Volvo en rijdt naar de sportschool. En dàt schakeltje in de evolutie van de moderne mens heb ik even gemist. Had een dagje tuinarbeid in de open lucht en met conventioneel gereedschap niet hetzelfde resultaat geboekt als een avondje sportschool? De hier besproken vrouw is goed beschouwd een soort bladblazer. Ze maakt herrie, er komt een hoop lege lucht uit, ze slurpt energie en ze verplaatst de problemen naar degenen die er niets mee te maken hebben. Maar er is één verschil. De bladblazer kun je met een knopje uitzetten en in zijn doos ingepakt ergens in een hoekje van de schuur neerzetten en laten wegrotten. Vrouwen hebben zulke knopjes niet. Gelukkig maar. Hoewel ik het in een enkel geval niet erg gevonden zou hebben.

Ga terug naar www.deeltijdschrijver.nl